مشق عشق

در بهشت زندگی کنیم ...

مشق عشق

در بهشت زندگی کنیم ...

زلال سخن

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
هر گاه مردى تنگدست باشد و به اندازه نیاز خود و خانواده اش کار کند و در پى حرام نرود ، همانند مجاهدِ در راه خدا است .

دوستان

زندگینامه حضرت علی (علیه السلام )     از زبان خود آن حضرت



امروز روز شهادت مولای متقیان امام علی(ع) است و چه خوب است که زندگی این ولی آسمانی را از زبان ایشان به نقل از نهج‌البلاغه مرور کنیم .

 در نوشتاری به قلم حجت‌ الاسلام سید ابراهیم حسینی ، امام جمعه ابرکوه این زندگینامه با استفاده از ذیل خطبه قاصعه 192 نهج‌البلاغه برداشت شده است .


من در دوران نوجوانی ، بزرگان و شجاعان عرب را به خاک مذلت افکندم و شاخه‌های بلند درخت شرک در قبیله ربیعه و مضر را در هم شکستم .
شما به خوبی موقعیت و خویشاوندی من به رسول خدا (ص) و مقام ویژه‌ای که نزد آن حضرت داشتم می‌دانید .
رسول خدا من را در دامن خود پرورش داد ، من کودکی بودم و او همچون فرزندش مرا در آغوش می‌گرفت و در جایگاه خود مرا جای می‌داد بدنش را به بدنم می‌چسباند و مرا متبرک می‌کرد و به این وسیله بوی پاکیزه او را استشمام می‌کردم .
غذا را می‌جوید و در دهانم می‌گذاشت و از کودکی مرا در دامن خویش بزرگ کرد .
از یاران محمد (ص) آنان که گنجور اسرارند و کتاب و سنت را امانتدار ، مى‌دانند که من ، دمى معارض فرمان خدا و رسول او نبودم و به جان خود پیامبر (ص) را یارى کردم ، آنجا که دلیران واپس خزیدند و گام‌ها برگردیدند آن دلیرى و مردانگی بود که خدا به من ارزانى فرمود و رسول خدا (ص) جان سپرد در حالى که سر او بر سینه من بود و نفس او در کف من روان شد .
آن را بر چهره خویش کشیدم و شستن او را عهده‌دار گردیدم و فرشتگان یاور من بودند و خانه و پیرامون آن فریاد مى‌کشید . گروهى فرشته  فرود مى‌آمد و گروهى به آسمان مى‌پرید و بانگ آنان از گوش من نبرید ، بر وى درود مى‌گفتند تا او را در خاک نهادیم .
پس چه کسى سزاوارتر است بدو از من ، چه در زندگى او و چه پس از مردن ؟ پس با دل بینا به راه افتید و نیت خویش را در جهاد با دشمن خود راست بدارید که به خدایى که جز او خدایى نیست من به راه حق مى‌روم و آنان بر لغزشگاه باطلند . مى‌شنوید آنچه را می‌گویم و براى خود و شما از خدا آمرزش مى‌خواهم .
سفارش مى‌کنم شما را به ترس از خدایى که آفرینشتان را آغاز فرمود و بازگشتنتان بدو خواهد بود . روایى حاجت شما از اوست و نهایت رغبتتان به درگاه اوست . مقصد راه شما به پیشگاه او منتهى شود و پناهگاهتان سایه رحمت او بود .
داروى درد دل‌هاتان ترس از خداست و ترس از خدا موجب بینایى درون‌هاى کور شماست و درمان بیمارى کالبدهاتان و زداینده فساد سینه‌هاتان . پلیدی‌هاى جان‌هاتان را پاک کننده است و تاریکى دیده‌هاتان را روشنى بخشنده و بیم و نگرانى دلتان را ایمنى و در تاریکى نادانى ، شما را روشنى . پس فرمانبردارى خدا را پوشش جان کنید . نه رویه کار سازید که براى دیدن مردمان کنید و به درون فرمانبردار باشید نه در برون ، چنانکه فرمانبردارى میان پهلوها و پشت شما بود بسان پى و رگ و خون و بر سر همه کارهاتان امیرش نمایید و آبشخوریش سازید براى روزى که بدان درمى‌آیید و میانجی براى حاجت روا گردیدن و سپرى براى روز ترسیدن و درون گورها را چراغ روشنایى و آرامشى به هنگام وحشت دراز و بیم تنهایى و زداینده غم در منزل‌هاى این جهانتان و پس از مردن هم که همانا فرمانبردارى خدا پناه از مهلکه‌هاى نهان است، و از ترسگاه‌ها.


*سیمای صالحان از نگاه امام علی(ع)


مولای متقیان ، حضرت علی (ع) در خطبه 193 نهج‌البلاغه همچنین سیمای صالحان را به تصویر کشیده‌اند :

پرهیزکاران در دنیا دارای صفات و نشانه‌های برجسته هستند.

گفتارشان بر پایه ثواب و راستی است.

پوشش آنان متعادل است (نه چندان اشرفی منش و نه چنان ژنده پوشند) .

راه رفتنشان با تواضع و فروتنی است .

چشم‌هایشان را از آنچه خدا بر ایشان حرام کرده می‌پوشانند .

گوش خود را آماده شنیدن مطالب سودمند کرده‌اند .

در بلا و سختی و رفاه و راحتی حالشان یکسان است (نه در بلا ناشکرند ونه در رفاه گنهکار) .

تنها خالق متعال در نظرشان بزرگ و با عظمت است و هر چه غیر خداست در نظرشان مخلوقی کم ارزش و کوچک است .

آنچنان به بهشت و جهنم اعتقاد دارند که وقتی سخن از اینها می‌شود ، مانند کسی هستند که گویا بهشت را با چشم خود دیده و از نعمت‌های آن بهره‌مند است و همچون کسی که جهنم را همین‌جا با چشم خود می‌بیند و خود را در آن معذب می‌بیند .

دل‌هایشان همواره به خاطر کوتاهی در انجام وظیفه همواره غمگین است .

بدن‌هایشان لاغر است و هرگز شکمو نیستند .

نیازمندی‌هایشان کم است و سعی می‌کنند وابستگی به دنیا نداشته باشند .

جان پاکی دارند و آلودگی‌های اخلاقی و صفات زشت ندارند .

برای مدت کوتاهی در زندگی در مقابل سختی‌ها و تلخی‌ها صبر و مقاومت ورزیدند و در عوض راحتی طولانی آخرتی را به دست آوردند .

هر چند که دنیا رو به آنان کرد ، اما آنها از دنیا روی گردان شدند و فریب زر و زیور و مقام پول را نخوردند .

دنیا با جلوه‌گری‌هایش سعی کرد آنها را مانند دیگران اسیر خود سازد اما آنان با فداکاری خود را از دام دنیا آزاد ساختند .

شب‌ها همواره به عبادت ایستاده‌اند و قرآن را شمرده و با تدبیر تلاوت می‌کنند .

هنگام تلاوت قرآن وقتی به آیه‌ای می‌رسند که در آن تشویق به رسیدن بهشت است ، با علاقه‌ای به آن توجه می‌کنند و با شوق در آن خیره می‌شوند و همواره نصب‌العین آنان است .

هرگاه به آیه‌ای رسند که در آن آیه عذاب و بیم از جهنم باشد ، گوش و دل خود را بر شنیدن باز می‌کنند و صدای مهیب زبانه‌های آتش جهنم در گوششان طنین‌انداز می‌شود .

ترس از عذاب الهی بدن‌های آنان را چون چوبه تیری لاغر کرده است، (آنگونه به قیامت فکر می‌کنند که) بعضی فکر می‌کنند اینان بیمارند . نه اینها بیمار نیستند ، بعضی فکر می‌کنند اینها روانی هستند  نه اینها سالم هستند و در واقع اندیشه و نگرانی بزرگ اینها را به فکر فرو برده است .

از کارهای اندک خویش خشنود نیستند و کارهای نیک آنها اگر هم زیاد باشد ، آن را زیاد نمی‌بینند و همیشه خود را متهم می‌کنند که به پیشگاه خداوند ، انجام وظیفه نکرده‌اند .

پرهیز از دنیاپرستی دارد که دنیاپرستی ، بزرگ‏ترین عامل سقوط انسان و انحراف او از مسیر کمال و سعادت است .

مناجات‏های شبانه و شب‏زنده‏داری، یکی از ویژگی‏های بندگان شایسته و صالح خداست. شب هنگام که سکوت و آرامش و خواب، همگان را فرا می‏گیرد، پرهیزکاران و صالحین، سجاده نماز می‏گشایند و با معبودشان به مناجات می‏پردازند. قرائت قرآن و تأمّل در آیات نورانی آن و بهره‌وری از آموزه‏ها و نکات اخلاقی آن نیز بر فضیلت و ارزش این شب زنده‌داری می‏افزاید.

رابطه‌های خدایی را همچنان و مدام حفظ می‌کنند .

انسان کامل از دیدگاه نهج البلاغه ، کسی است که در روابط اجتماعی خویش با دیگران بر اساس ارزش‌های خداپسندانه رفتار کند .

حضرت علی (ع) درباره ویژگی‌های انسان کامل در روابط اجتماعی فرمودند : « مردم را با لقب‌های زشت نمی‌خواند ، همسایگان را آزار نمی‌رساند ، در مصیبت‌های دیگران شاد نمی‌شود ، در کار ناروا دخالت نمی‌کند و از محدوده حق خارج نمی‌شود . اگر خاموش است ، سکوت او اندوهگینش نمی‌کند و اگر بخندد ، آواز خنده او بلند نمی‌شود . اگر به او ستمی روا دارند ، صبر می‌کند تا خدا انتقام او را بگیرد . نفس او از دستش در زحمت ، ولی مردم در آسایشند . برای قیامت ، خود را به زحمت می‌افکند ، ولی مردم را به رفاه و آسایش می‌رساند .
دوری او از برخی مردم ، از روی زهد و پارسایی و نزدیک شدنش با بعضی دیگر ، از روی مهربانی و نرمی است . دوری او از روی تکبّر و خودپسندی و نزدیکی او از روی حیله و نیرنگ نیست .
حسابرسی اعمال دارند و چه خوب است که انسان ، در پایان هر روز ، به حساب اعمال خویش برسد و بر گناهانی که در آن روز مرتکب شده ، استغفار کند و تصمیم بر ترک آن بگیرد و اگر عمل نیکی انجام داده‌اند ، تصمیم بر استمرار آن داشته باشد . این ویژگی ، یکی از ویژگی‌های انسان‌های صالح و پرهیزکار است که با آن ، توانسته‌اند قله‌های کمال را یکی پس از دیگری ، فتح کنند . »

این است سیمای صالحان از دیدگاه مولای متقیان ، حضرت علی (ع) و باشد که در روز شهادت بهره‌ای از این گنج الهی برگیریم .




راسخون

نظرات  (۲)

وبتون خیلی عالی ب منم سر بزنید
واقعا عالی بود.ممنون.اجرتون با علی...

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی